Al een poos heeft Daan last van oorontsteking, en zodra hij van een kuurtje af is heeft hij 2 dagen later weer last. Hij veel pijn en wij veel slapeloze nachten, iedreen moe en met een kort lontje.
En zo ook van de week weer. Hij had lichte koorts toen ik hem van de opvang haalde maar niet verontrustend. Maar na het eten werd hij warmer en warmer en toen besloten we toch maar naar een arts te gaan, de EHBO dus want het was al 18uur geweest en geen dokter meer open. Rene ging met Daan en ik bleef bij Gijs en Tim. Toen Rene belde dat Daan moest blijven was dat wel heel erg schrikken. Hij had oorontsteking en keelontsteking. Hij dronk inderdaad een paar dagen al wat minder, waarschijnlijk vanwege zijn keel. Uitdrogen gaat hier erg snel dus hij moest aan het vocht. Er was bloedgeprikt en hij had veel te veel witte bloedlichaampjes, die maakt je lichaam aan als er een ontsteking in je lijf zit. Het plan was dat Rene naar huis kwam als Daan zou slapen en ik bij Daan zou gaan slapen. Aangezien hij met een ander meisje en haar moeder op een kamer lag was het wenselijk dat niet de vader maar de moeder zou blijven slapen. Maar Daan was zo onrustig en had veel pijn dat hij pas na 22uur sliep. Rene is maar gebleven en ik ben de volgende ochtend nadat ik de jongens naar school had gebracht ook naar het ziekenhuis gegaan. Zo'n zielig tafereel, Daan aan het infuus, gelukkig al weer een stuk vrolijker, hij wilde lopen maar had door dat infuus beperkte bewegingsruimte. Zijn infuus liep niet goed door en vervolgens kreeg hij een infuus waarmee hij vast zat een het stopcontact, en dus nog minder bewegingsruimte.
Het ging snel beter met hem maar hij moest nog 1 nacht blijven en nog 1 nacht....... Rene en ik hebben elkaar afgewisseld in het ziekenhuis, zodat ik de ochtenden en hij de middagen kong werken. Tim en Gijs zijn 's middags mee op bezoek gegaan bij Daan maar vonden het maar gek. Gijs heeft het ook volledig ontkent dat zijn broertje in het ziekenhuis lag. Hij vertelde dat hij gewoon thuis sliep.
Na een week moesten we weer op controle, het zag er wel goed uit maar wel een doorverwijzing naar de KNO-arts. Deze meneer is erg apart en vind dat ooronsteking er gewoon bij hoort, niets aan doen geen buisjes, mee leren leven. En ja, jullie ouders willen wel dat er iets gebeurd omdat je niet goed slaapt. En misschien is dat wel zo, maar die slapeloze nachten houdt geen mens vol!
Toen Daan weer last had van beginnende oorontsteking zijn we weer bij de kinderarts in het ziekenhuis geweest en toen heeft hij een lange kuur op lage dosering gekregen zodat hij wel weerstand kan opbouwen. We hopen dat dit zal helpen en dat hij er op deze wijze enigszins overheen zal groeien.
Hij heeft er eigenlijk pas last van sinds hij naar de opvang gaat. In de babyruimte is er airco en in de overige ruimtes een ventilator, wellicht heeft het daarmee te maken. De huisarts zei al dat we wellicht over andere opvang moeten nadenken. Lastig want bij iedere opvang hebben ze en airco en ventilatoren. En thuis mag hij niet met airco en niet met ventilator slapen. Binnenkort is het kerstvakantie en gaat hij dus 2 weken niet naar de opvang, een test om te zien hoe het dan gaat.
