Toen we in maart met z’n 2-tjes waren hebben
we absoluut geen last van een jetlag gehad. Maar de kinderen gaan daar toch
anders mee om. Ondanks dat we hen dag 1 lang hebben opgehouden, het
tijdverschil van 6 uur, en ze op ‘normale’ tijd naar bed gingen waren de 1e
nachten geen feest. We beschouwen ze maar als de gebroken nachten die onze 3e
ons gaat brengen. Na dag of 4 zat het ritme er goed in. De eerste dagen had de
hitte ook invloed op de eetlust, maar die is inmiddels ook weer op de oude
norm. Gijs heeft ons zelfs al verrast door macaroni te eten, iets wat hij in Nl
niet lust, komt het dan toch goed met het avondeten.........Onze drankbehoefte
daarentegen is enorm gestegen. We gaan niet op pad zonder een fles water en ook
‘thuis’ wordt er veel gedronken.
Het valt niet mee om woonruimte te zoeken en
een degelijke auto. Je kunt het best een auto kopen van nederlanders die het
eiland verlaten, zij zorgen normaliter voor goed onderhoud en jaarlijkse beurt,
iets wat de locals niet doen. We rijden nu al week in klein huurautotje, en
beginnen dit beetje zat te worden. We hebben ons ingesteld op een ‘jeep’achtige
auto, het liefst een toyota (op advies) maar die zie je niet 2e
hands. Gisteren nog een betaalbare Dodge gezien maar die is toch beetje te
groot, niet zo onze stijl. Eind van de
week willen we echt ons gebakje inleveren, ben benieuwd.
Met huizen beetje hetzelfde liedje. Aangezien
de baas niet voor ons meebetaald, ons budget dus lager is valt het tegen wat de
makelaars voor je doen. We hebben nu wel een optie op een huis, vlakbij ons
hotel. Vrijdag gaan we nogmaals kijken. Het is heerlijk ruim, enorme porch, een
enorme tuin (nu nog half oerwoud), en een appartement in het souterain. Dit
laatste is erg handig wanneer we bezoek krijgen :-). We gaan niet voor een
zwembad, levensgevaarlijk met die kleine mannetjes en straks nog een derde
erbij. Al vind Gijs het zwemmen ook erg leuk, we gaan hem maar snel op les
sturen.
Vandaag gaan we ook nog naar een huis kijken
in een andere buurt, alles kleiner dan het huis waar we een optie op hebben en
geen appartement. Ieder huis heeft zo z’n voor en tegens, het een centraler,
het ander ‘moderner’ en ruimer. Ons gevoel zegt dat het het huis gaat worden
waar we een optie op hebben.
Gisteren bij migratie geweest. Ook een hele
toer om dat allemaal rond te krijgen. Ongeveer de dag voor vertrek bleek dat er
ook voor mij een verklaring omtrent gedrag (vog) nodig was. Nu duurt het zo’n
maand voordat je dit binnen hebt. Te laat dus voor ons vertrek. Gisteren werd
dit inderdaad bevestigd. Zonder dit document kunnen we ons niet
inschrijven/migreren. Zonder inschrijving kan René geen bankrekeningnr openen
voor zijn salaris. Zonder dat dat allemaal rond is kun je ziektekosten niet
regelen. zonder ziektekosten geen huisarts, en geen gynacealoog. Andersom
blijkt ook weer dat je eerst ziektekosten geregeld moet hebben alvorens je in
te schrijven. Beetje raar allemaal. Mijn vog nu wel per mail ontvangen en uitgeprint.
We gaan dus proberen of een ‘kopie’ werkt bij migratie. Maar nu is bij migratie
het halve personeel op cursus en volgende week zijn ze pas weer op sterkte. Er
is ons geadviseerd pas volgende week, als kantoor weer goed bezet is, terug te
komen. Migratie voor nederlanders geeft nooit veel problemen en duurt maar 15
min per formulier, ofwel voor ons half uur. Ze willen ons niet in de rij hebben
tussen alle andere migranten – het ziet er letterlijk en figuurlijk zwart van
de mensen – en ons heeeeel lang laten wachten. Wie weet is dan het orgineel van
mijn vog inmiddels ook op St Maarten.....
Dit alles regelen met 2 kindjes die niet
steeds weer de auto in willen, niet willen wachten bij huizen of bij auto’s
geeft wel eens wat stress en ‘lastige’ kinderen. Soms splitsen we ons dan maar en blijft er
een bij het hotel met de kids. Helaas heb je dan niet zoveel bewegingsruimte.
Probleem is vaak dat de mensen die
auto’s/huizen hebben vaak niet kunnen (=willen) vertellen waar we hen kunnen
vinden. Ze hebben er een handje van om ergens af te spreken en dan moet je
erachter aan rijden.
Tussen alle bedrijven door zoeken we vertier
in het zwembad bij ons hotel en op het strand.
Iedere ochtend rond 8uur doen we al rondje
zwembad, de jongens vinden het heerlijk. Vaak ’s middags naar het strand. We
hebben al verschillende strandjes uitgeprobeerd. Favoriet zijn de strandjes
vanwaar je de vliegtuigen goed ziet of waar we pizza/friet kunnen eten. Hoge
golven vinden de mannen soms nog eng, die geven ook veel geluid/herrie.
We zijn al op bezoek geweest bij andere
nederlanders. Erg leuk en handig om anderen te leren kennen die in ‘hetzelfde
schuitje’ zitten. Bij de receptie werkt ook een nlse dame, zij is ook erg
behulpzaam. Vandaag gaan we even bij haar op bezoek. Zij woont in vergelijkbaar
huis waar we morgen mogelijk gaan kijken dus dat is ook handig om alvast een
indruk te krijgen.
In maart zijn we ook bij een nederlands stel
geweest, die ik via internet had gevonden en benaderd. Zij laten het nu echt
afweten, terwijl ze toen aanboden ons graag te willen helpen. Op onze mail en
telefoon reageren ze gewoon niet. Wel jammer want inmiddels zitten ze hier 1
jaar en weten hoe het reilt en zeilt. We zullen hun types wel niet zijn:-)
Rene gaat 1 oktober starten met zijn werk. We
hopen dan echt een eigen plekje te hebben. Dat zal meer rust geven. Dan hoeven
we minder verplicht met z’n allen weer die auto in en kunnen we starten met het
sociale leven opbouwen. En dan kunnen we ons ’s avonds ook met ‘leuke’ dingen
bezig houden. Uit de krant al de advertentie van de sportschool gehaald, een
advertentie voor zwemles voor Gijs.
Nu hebben we geen internet. Buiten op het
terras bij het hotel liften we mee op internet van een ander. Straks willen we
zelf een internetaansluiting en kunnen we ten alle tijden gaan skypen etc. Dit
hebben we nu ook al buiten op het terras geprobeerd maar dat lukt niet echt, of
onze microfoon is slecht of het waait te hard.
Het werk van René is ook nog wat. Inmiddels
heeft hij een nieuw afdelingshoofd. En zoals wij ook gewend zijn, een nieuwe
manager heeft nieuwe ideeën. Dit betekent letterlijk dat de werkzaamheden van
René enigszins zullen veranderen. Eigenlijk iets minder leuk, hij gaat niet de
locals opleiden voor milieutoezicht. Voor deze werkzaamheden wil dit nieuwe
afdelingshoofd (dure) mensen uit Amsterdam inzetten. Maar wie weet kan het in
de praktijk nog meevallen.
Ook hebben we al een kinderopvang op het oog,
er zitten veel westerse kindjes – ook van mensen die we inmiddels kennen en zij
zijn erg tevreden. Kinderen krijgen hier warm eten op de opvang, worden
gedoucht en gaan dan slapen. De jongens reppen niet om de kinderopvang maar
toch hebben we het gevoel dat het goed is voor ze. Alleen is de vraag ook nog
even per wanneer. Voor Gijs wordt het wel een korte periode aangezien hij in
januari 4 wordt. Graag willen we hem toch naar school hebben, het schijnt dat
de kinderopvang daar wel in kan helpen. Als dat niet lukt dan kan hij volgend
schooljaar pas instromen.
Tot nu toe valt het mee met de orkanen. Er
zijn dagen dat het heel veel waait en regent en de zee ruig is, Dit komt dan
door het staartje van een orkaan. Hopelijk gaan we geen echte meemaken. Je ziet
hier nog wel huizen met de orkaanshelters voor de ramen en zandzakken voor de
deur. Op het strand ligt heel veel troep aangespoeld en een deel van de
boulevard ligt onder het zand. Ze hebben alle tijd met opruimen, waarschijnlijk
pas echt na het orkaanseizoen anders blijven ze mogelijk aan de gang. Vandaag
was er wel een man op het strand van Philipsburg met een bladhark alle troep
bij elkaar aan het vegen. Waarom met een bladhark.......neem een tractor met
een veger eraan ofzo.....
Door de orkanen zijn er cruiseschepen die
uitgeweken zijn naar Sint Maarten. Hier zijn ze daar erg blij mee, ze leven
immers van het toerisme.
In het weekje dat we hier zijn wordt Gijs
steeds meer de grote broer. Hij vraagt bijvoorbeeld heel lief met ander
stemmetje dan normaal of Tim ook dit of dat wil.....En ze komen voor elkaar op,
helpen elkaar. Leuk om te zien. Mijn buik wordt vaak gekust, ze beseffen goed
dat er straks nog een kleintje bijkomt. Verder wil Gijs helpen met koken,
champignons snijden, stokbrood snijden, was in wasmachine, was aangeven om op
te hangen.... En allebei willen ze of de huissleutel of autosleutel, en ook dan
weer helpen met openmaken of op slot doen.
Aangezien ze in het hotel geen kinderbedje
hebben slapen we met z’n allen in 2 persoonsbed met een 1persoonsbed
aangeschoven. Lekker knus, soms vervelend want Tim kan heel onrustig slapen. En
niet romantisch. We hebben aardig wat in te halen:-)
De hagedissen zijn inmiddels de favoriete
beestjes, ze worden achterna gezeten, het liefst gepakt maar dat lukt niet. De
kokosnoten moeten al mee naar bed. En de schelpenverzameling is al groot.
Er zijn momenten dat we het even niet zien
zitten doordat het niet opschiet met een huis en auto, de kinderen lastig
worden etc. Maar dan relativeren we maar dat we op deze ene week ook nog geen
conclusie kunnen trekken. En als we dan weer spreken met anderen nederlanders
dan weten we zeker dat het ons ook gaat lukken hier een leventje op te bouwen.
In het weekje dat we hier nu zijn hebben we
ook weer nieuwe dingen gezien en ontdekt. Zoals leuke strandjes met leuke
eet/drink tentjes. Komt allemaal goed!
Lieve groet
Charlotte, Rene, Gijs, Tim
